Blogs

Je kent ze wel, die mensen die vroeger alles beter vonden. Maar was dat ook zo? Oké er was geen Corona, beter dus. Aan de andere kant: de Pest was ook geen feest. Laten we het erop houden dat er altijd wel wat is. Ik ga het deze keer hebben over een onderwerp dat vroeger in elk geval wel beter was dan nu, het leven in en met de natuur, en wat dat met ons en onze kinderen doet.

Een paar weken geleden zijn we de wintertijd in gegaan. Ineens is het ‘s avonds vroeg donker, het is kouder en we zitten vaker binnen. In de winkels heb ik de pepernoten en de chocoladeletters al weer gesignaleerd. We gaan ons nu richten op sinterklaas en kerst, en binnenkort aan de slag met cadeautjes, gedichten en surprises.

Dit jaar op plek 88 van De Duurzame 100 van dagblad TROUW: de Coast Busters uit Katwijk! Namens het bestuur van Steenbreek Katwijk van harte gefeliciteerd met het opnieuw behalen van deze mijlpaal. Want ook vorig jaar stonden de Coast Busters al in deze lijst van groene initiatieven. Zo’n verzameling van prachtige duurzame activiteiten stemt blij, want dat laat zien dat het milieu veel mensen niet koud laat.

Ik ben een volwassen vrouw, die echt haar eigen boontjes wel kan doppen maar toch hoorde ik mezelf de  afgelopen week verzuchten “Moeder, wat is het heet”. Ik weet niet hoe het u vergaan is, maar ik wist echt niet meer waar ik het moest zoeken, zo warm had ik het.

Mensen, wat is het weer lekker heet vandaag. Genieten toch, zo’n hittegolf? Wat is een zomer zonder een paar snikhete dagen? Hoe heter, hoe beter, zeg ik altijd maar. Vorig jaar, weet je nog, toen was het ook bijna 40 graden. Lekker hoor. Kom maar door met die tropen. Laat het zonnetje maar branden. Lekker naar strand, heerlijk het zeetje in, ijsje eten, biertje drinken. Zaaaalig!

Op de voorpagina van de Weekendkrant van 9 juli jl., las ik een artikel met als aanhef “tegels tegen troep”. In de nabije toekomst worden in onze gemeente ruim driehonderd stoeptegels in het wegdek gelegd, nabij straatputten. De bedoeling is burgers bewust te maken van het feit dat afval dat op straat wordt gegooid, uiteindelijk in zee terecht kan komen.

150 zakjes bloemenzaad kochten wij bij de Bijenstichting, tot de voorraad op was. Op ons bericht “gratis bloemenzaad” reageerden meer dan 200 mensen, er moest dus gedeeld worden. Het grootste gedeelte hiervan bezorgde ik fietsend door  Katwijk, Rijnsburg en Valkenburg. Ik kwam op plekken waar ik nooit was geweest, in voor mij totaal onbekende contreien, ontmoette de meest uiteenlopende typen mensen met steeds één gezamenlijke liefde, die voor de natuur. Soms werd mij gevraagd of ik de tuin wilde zien.  “Loop effe om, dan doe ik de poort open.” En iedere keer weer viel mijn mond open.  Meestal was het formaat wat je van een achtertuin kunt verwachten, maar soms bleek er een klein park achter die poort te liggen. Er waren precieze tuinen, rommelige  tuinen (zoals die van mij) en ga zo maar door. Allemaal ook hadden ze een zitje. Want groen is belangrijk maar het is ook heerlijk om er ‘s-zomers van te genieten. Met koffie of een wijntje, alleen of met vrienden, genietend van het groen en de koelte die dat groen afgeeft. Want vergis u niet, het scheelt al gauw zo’n 5 tot 8 graden! Tegels houden de hitte van een zomerse dag lang vast terwijl groen juist koelte afgeeft. Dus: tegel eruit, plant erin.

Uit berekeningen op basis van luchtfoto’s van Nederland blijkt dat tuinen in de bebouwde kom gemiddeld voor maar liefst zestig procent uit verharding bestaan. Deskundigen constateren dat er een duidelijke trend is richting verstening. Veel mensen met een tuintje maken daar liever een uitbreiding van de woonkamer van in de vorm van een terras, dan dat ze de ruimte vergroenen.

Een paar dagen geleden kreeg ik een folder in de brievenbus van een bedrijf voor tuinaanleg.

Wat is er leuker dan in de zomer te genieten van de uitbundige bloemenpracht van dat ene pakje zaad dat je in het voorjaar hoopvol hebt uitgestrooid in een hoekje van je tuin of in een pot op je terras? En hoe groot de teleurstelling als de zaden niet opkomen of het uiteindelijke resultaat niet is wat je ervan had verwacht. Daarom hier wat tips die je kunnen helpen bij het zaaien van zomerbloemen, zoals ook de zaden die je van Steenbreek hebt ontvangen.

Vandaag is het 30 april 2020. Vorige week 22 april was een speciale dag. Landelijke Zaaidag. Op social media hebben wij u daarover al bericht, u kon via ons e-mailadres info@steenbreekkatwijk.nl naam en adres doorgeven voor een gratis zakje gifvrij bloemenzaad  voor in uw tuin of rond de bomen in uw straat  (beetje grond losmaken als dit nodig is, zaadjes er in, even “aanstampen” en een beetjes water). In potten aan uw balkon kan trouwens ook. Leuk, bijtjes en vlinders spotten, en wat u over heeft geeft u aan de buren. In het zakje zit 100 gram strooizaad genoeg voor 25m2.

Toen de zon zich vorige week iets meer liet zien dan in al die grauwe winderige weken daarvoor, zag ik hem: een knul van een jaar of 20 die een korte broek aan had. Zijn harige witte benen trotseerden moedig de frisse noordenwind. Je kunt zulk soort te vroeg ingezet gedrag natuurlijk hoofdschuddend afwijzen, maar ik zag er een metafoor in. Een metafoor voor het verlangen naar de lente. Vroeger konden we blind afgaan op de eerste krokussen en sneeuwklokjes, het eerste kievitsei en de terugkerende vogels als voorbodes van het aanstaande voorjaar. Maar het klimaat en daarmee de natuur zijn danig in de war. Afgelopen winter was toch eigenlijk niet meer dan een koele zomer. Dus tja, wanneer wordt het dan lente? De herfst ligt namelijk meer voor de hand. Tegenwoordig moet je het hebben van optimisten die gewoon hun winterjassen thuislaten en hun blote ledematen aan 8 á 9 graden blootstellen. Ze dagen de lente als het ware uit, alsof ze zeggen: kijk wij durven al, nou jij nog, lente.

Afgelopen week zag ik op tv een prachtig initiatief. Bomen gratis af te halen in Rotterdam. U kunt er van alles over lezen op www.cooldowncity.com.

Terwijl ik deze column zit te schrijven, is het buiten winderig, grijs en donker, een typisch wintersejanuaridag lijkt het, de maand waarin velen hoopvol uitkijken naar de eerste lentebodes: sneeuwklokjes, crocussen, narcissen enz. Maar de de temperatuur is helemaal niet winters. De weer app op mijn telefoon geeft aan dat het, 10.50 uur, buiten 12 graden is. Dat is uitzonderlijk zacht voor januari, de normale temperatuur is ongeveer 6 graden. Ja, we merken het niet alleen in de zomer maar ook in de winter: de temperatuur stijgt, dat kunnen we niet ontkennen. En daar zijn allerlei oorzaken voor die ik hier niet allemaal ga noemen. Maar één ervan is de verstening. Onze leefomgeving bestaat meer en meer uit stenen: huizen, straten, betegelde tuinen zonder bomen of struiken. Het groen heeft plaatsgemaakt voor stenen. 

Katwijkers willen gemeentelijk groen “graag strakker en netter”. De kop van een artikel inde KP van 24 oktober. Het artikel is gebaseerd op de uitslag van een digitaal onderzoekvan natuur en milieufederatie Zuid-Holland NMZH. “Strak en netjes. Zo willen de inwonersvan Katwijk het openbaar groen dat de gemeente beheert.” Dat zegt eenbeleidsmedewerker van de gemeente Katwijk, die ook laat weten dat er bij de bewonersniet echt behoefte is aan nog meer groen en natuur binnen de gemeente, omdat er alzoveel omliggende natuurgebieden zijn.

Het is fijn om te horen dat de columns van Steenbreek Katwijk gelezen worden. Zo af en toe word ikaangesproken door schuldbewuste plaatsgenoten die schoorvoetend bekennen nog teveel in huneigenhandig gecreëerde stenen tijdperk te leven. Die wel graag zouden willen ‘steenbreken’, maarnog even een drempeltje over moeten om echt tot actie over te gaan. Neem nu mijn oud-collegaKarel. Pensionado, genietend van het leven, maar niet bepaald het prototype tuinier. Diep in zijn hart weet hij dat hij gewoon wat steentjes moet gaan lichten. Hij is opa, dus hij denkt ook na over de toekomst van zijn kleinkinderen. En alles wat je kunt doen om een steentje (what ‘s in a word) bij te dragen aan een beter milieu is aan hem besteed. Of neem nu Carolien, moeder van twee jongekinderen die met droge ogen durft te beweren dat ze nog nooit iets wezenlijks heeft bijgedragen aan een groenere omgeving (haar woorden). Maar nu eindelijk zoiets heeft van ‘tja, waarom ook eigenlijk niet?’ Zij heeft, houd u vast, onlangs een bollenpakket gekocht bij een tuinbedrijf. Die bollen - tulpen - moeten nog de grond in, maar dat staat komend weekend in de planning. Of wat dacht u van Jan van der Plas? Ik ken hem al jaren, u misschien ook. Hij overweegt, serieus, voor Kerst een boom met een kluit te kopen. ‘En daarna zet ik ‘m in mijn tuin. Heb ik er een jaar lang plezier van en volgend jaar een gratis kerstboom!’ Goed bezig, Jan. En goed voorbeeld doet goed volgen. En u, lezer, wat is uw steenbreekplan? Misschien kunt u het nog opnemen in het lijstje met goede voornemens voor 2020. Succes!

De een na de andere felle regenbui slaat tegen mijn ramen en de wind laat zich ook nietonbetuigd. Om vier uur ‘s-middags doe ik mijn eerste lampje aan. We zitten vol in de herfst, sterkernog, de winter komt eraan. Dat heb je in een land waar het leven zich jaarlijks in vier seizoenenafspeelt. Nog niet zo lang geleden bewogen de mensen zich met die seizoenen mee. Er werdgezorgd voor voorraden in de winter. Aardappels, appels, gewekt fruit en groenten etc. maar ookhet kolenhok werd volgegooid. Waarom begin ik hier over? Omdat, lieve mensen, wij nu geenvoorraden meer hoeven aan te leggen. De supermarkt voorziet ons zelfs van aardbeien in dewinter en de kolenhokken zijn gesloopt. Of deze veranderingen allemaal verbeteringen zijn laat ikeven in het midden.Over tien dagen begint de winter. Voor onze aarde is dat een periode van rust. Een tijd om aan testerken voor de komende lente en zomer. Een tijd dus waarin sommigen mensen hun groenevingers in de schoot leggen of een boek vasthouden ipv een heggenschaar. Wat u kunt doen isplannen maken. Groene vingers of niet. Bij voorbeeld om eindelijk eens iets te doen aan dat saaieplantsoentje in uw buurt, of dat deprimerende stenen pleintje. Bel aan bij uw buren en vraag of zemee willen denken. Niet gevraagd is altijd mis. Drie hebben er geen zin/tijd en de vierde zegtmisschien dat u helemaal gelijk heeft en dat het hoog tijd wordt de buurt te vergroenen. Daar heeftu dan maanden de tijd voor om daarna in het voorjaar aan de slag te gaan.Heeft u hulp of inspiratie nodig vanwege het ontbreken van groene vingers? Neem dan contact opmet de “greenbusters” ofwel operatiesteenbreekkatwijk@gmail.com

Op ons planeetje staan meer dan 3 biljoen bomen, dat zijn er ongeveer 422 per persoon. Maar detotale hoeveelheid bomen is sinds het begin van de menselijke beschaving bijna gehalveerd.Biotopen met een lange levensduur, zoals bossen, zijn kwetsbaar voor relatief snelle veranderingenin het ecosysteem. Zoals klimaatverandering. Zwitserse onderzoekers maakten afgelopen juliwereldkundig dat het planten van een biljoen (1.000.000.000.000) bomen de beste manier is om deopwarming van de aarde tegen te gaan. Met al dat bos kan 300 gigaton CO2-uitstoot wordengecompenseerd. Dat is - bent u daar nog? - tweederde van alle uitstoot sinds het begin van denegentiende eeuw. De aarde zou niet al in 2030 zijn opgewarmd met 1,5 graad, maar pas in 2050.In de tijd dat ik bovenstaande schreef, laten we zeggen in 5 minuten, verdwenen er naar schatting200 stukken bos ter grootte van een voetbalveld. Door toedoen van de mens. Meest oerwoud gaateraan in Azië en Zuid-Amerika. Misschien bent u van mening dat dat uw zaken niet zijn, maar datklopt niet helemaal. Want 1: de mondiale ontbossing treft ons allemaal en 2: u kunt in actie komenom die massale kap tegen te gaan. Gewoon door een boompje te planten. Als uw eigen tuin daar niet op berekend is, kunt u zich aansluiten bij diverse die zich richten op bomen planten. 

Afgelopen zomer stelde iemand mij een “groene vraag”. Ik antwoordde naar waarheid dat ik geen idee had. “Maar jij bent toch voorzitter van Stichting Steenbreek Katwijk, dan moet je dat toch weten?”

Dat gedoe met dat klimaat, hoor je sommige mensen zeggen, dat zal toch zeker wel loslopen? Dathet een beetje warmer wordt, is lekker toch? En wat kan ons, Katwijkers, nu gebeuren achter onzedijk in duin? Het zal mijn tijd wel uit duren. De overheid wil ons alleen maar op kosten jagen. Ach, ukent ze wel, de mensen die in hun ontkenningsbubbel blijven hangen. Ze leven in het hier en nu enwillen dat de boel de boel blijft. Gewoon 130 blijven rijden op de snelweg, niks van het gas af (wantwie gaat dat betalen), en voor €35 met het vliegtuig naar Londen om te shoppen. Maar de boel blijftde boel niet, dat is nu juist het punt. In deze tijden moet je verder durven kijken dan je neus lang isen in actie komen.O, niet dat ikzelf nou zo’n heilig boontje ben, ik ga mezelf niet op de borst kloppen. Het enige wat ikdoe en altijd al gedaan heb, is afwegingen maken voor het milieu. Het milieu is namelijk niet iets watmij alleen aangaat, maar ook mijn medemens, dichtbij en ver, en, als het over de toekomst gaat, ookmijn kinderen en alle generaties na mij. Die het ook met deze planeet moeten doen, omdat ernamelijk geen andere is.Iets voor het milieu doen hoeft niet perse groots en meeslepend te zijn. Iedereen kan meedenken enmeedoen. Je afval scheiden, de fiets pakken en de auto laten staan, biologisch eten, minder vleeseten, zonnepanelen op het dak leggen, plastic rapen op het strand, kraanwater drinken in plaats vanflessenwater of natuurlijk je versteende “tuin” openbreken en plantjes planten. Er zijn echt geenexcuses om lijdzaam met de armen over elkaar toe te blijven kijken.Deze week houdt de VN een klimaattop in New York. Er wordt daar door bijna alle landen van dewereld nagedacht over oplossingen voor de wereldwijde klimaatcrisis. Naast de gewone top is er eenjongerentop. Het is heel belangrijk dat dat gebeurt. Wat de uitkomsten ook zullen zijn, we moetenaan de bak. Voor onszelf en de generaties na ons.

Vorige week dinsdag stonden we voor het eerst op de Vrijwilligersmarkt op het Andreasplein als Stichting Steenbreek Katwijk. Voor degenen die nog niet weten waar wij voor staan even een kleine uitleg. Steenbreek is een landelijke Stichting opgericht door Wout Veldstra, gepensioneerd stadsecoloog uit Groningen. Hij zag hoe zijn geliefde Groningen steeds meer versteende. Waar groen verdween kwam alleen steen terug en hij besloot tot actie. Steenbreek is de naam van een plantje maar je kan het ook lezen als gebroken steen, “steen eruit, plant erin” werd de slogan en Stichting Steenbreek was een feit. Al snel sloten meer dan 130 gemeenten, drie waterschappen en één provincie (Overijssel) zich aan. Op dit moment wordt er gewerkt aan een eigen website voor Steenbreek Katwijk, tot die tijd kunt u voor meer informatie kijken op www.stichtingsteenbreek.nl

Het is zover: Steenbreek Katwijk is nu een officiële stichting, de handtekeningen zijn gezet, de inkt isdroog. Onder leiding van Anna Marie van der Plas zal het driekoppige bestuur plus een aantalenthousiaste vrijwilligers plannen smeden om Katwijk groener te maken. Bij de uitvoering van dieplannen hebben we natuurlijk iedere Katwijker nodig. Zo, en jullie denken dat dat gaat lukken, hoorik sommige sceptische lezers denken. Want ja, het cliché wil dat we geloven dat Katwijkers niks metgroen hebben. Katwijkers hebben iets met tegels: lekker makkelijk, overzichtelijk en schoon. Diekomen hooguit bij de Uivers en Moerkerken van deze wereld voor een bos gladiolen. Die denken:wat doet dat ene plantje ertoe dat ik in mijn steenwoestijn neerzet? Maar wie zich laat leiden doorvooroordelen over plaatsgenoten komt natuurlijk niet ver. Steenbreek Katwijk heeft er allevertrouwen in dat de groep van groene Katwijkers groeiende is. Steeds meer mensen beseffen dat zijzelf kunnen bijdragen aan een groenere leefomgeving. En zij doen dat ook echt. Dat is mooi, maar werekenen ons niet rijk. We zijn er nog niet, we willen nog veel meer Katwijkse enthousiastelingen.U vraagt zich misschien af wat Operatie Steenbreek eigenlijk doet. De boodschap in een notendop issimpel: stenen eruit, planten erin. Voor een mooie woonomgeving, biodiversiteit, bloemen voorbijen en andere insecten en een betere afwatering. Steenbreek Katwijk maakt deel uit van delandelijke organisatie Operatie Steenbreek. Op de website van deze organisatie vindt u uitgebreideinformatie (www.operatiesteenbreek.nl). Op de Toeristenmarkt van dinsdag 27 augustus zijnvrijwilligers van Steenbreek Katwijk aanwezig om op uw vragen en suggesties in te gaan.Maar het mooie en sterke van Steenbreek is dat u morgen al aan de slag kunt gaan met het zettenvan plantjes. Wat zeg ik, morgen? Vandaag al!

Ooit, nou ja twee jaar geleden, kreeg ik van goeie vrienden voor mijn verjaardag een envelop propvol met stokrooszaden. Ik was er erg blij mee maar kreeg het tegelijkertijd ook erg benauwd. Nu kwam het er op aan. Ik had zaden en die moesten de grond in. Dit lijkt heel eenvoudig maar als je het nog nooit gedaan hebt is dat een beetje eng. Ik dook in Google en het bleek veel eenvoudiger dan ik dacht. Je stopt de zaden naast elkaar in een bak met aarde, de couveuse zeg maar, wacht tot ze ongeveer 5 cm zijn (het is heel spannend wanneer je het eerste stukje groen ziet verschijnen…!)  en daarna plant je ze waar je ze wilt hebben. Wel tegen een muur of schutting graag. Ik voelde mij echt als een boer(in) in Frankrijk toen het *zover was. Had ik toch maar even voor elkaar gekregen. Maar, daarna begint het grote wachten. De stokroos is namelijk een tweejarige plant, dat wil zeggen dat hij pas het tweede jaar echt gaat groeien en bloeien. Je moet dus een beetje geduld hebben maar dat is dan ook, naast af en toe wat water geven, het enige, de rest doet hij allemaal zelf. Het resultaat ziet u op de foto. Ik krijg ontzettend veel enthousiaste reacties op mijn mooie stokroos. Hij is wel wat erg uitbundig moet ik zeggen, maar ik ben er ook achtergekomen dat er kleinere versies van bestaan. Hoe dan ook, de stokroos is een dankbare plant, hij levert jarenlang prachtige bloemen waar ook de bijen erg blij mee zijn en in de herfst wanneer de zaden gedroogd zijn kunt u allemaal envelopjes uitdelen aan uw vrienden!

Jaren geleden, aan het einde van de zomer, trok er aan het begin van een vrijdagavond een enormzwaar onweer over Katwijk. Ik had nooit eerder meegemaakt dat regenwater de straat helemaalblank zette, maar toen was het zover. De putten konden de enorme watermassa niet aan, het reiktetot aan de stoeprand. Buienradar gaf aan dat de bui nog wel even aan zou houden. Zittend voor hetraam zag ik de plas tegel voor tegel de stoep veroveren. Hoewel de aanblik zorgwekkend was,maakte ik me niet direct zorgen. Mijn toenmalige huis had een voor- en achtertuin waarin meniglitertje weg zou kunnen zakken.Toen de bui iets begon te luwen, de lucht wat lichter werd en het water niet verder steeg ging detelefoon. Het was mijn buurman. Die had ik niet vaak aan de telefoon.‘Heb jij ook zoveel wateroverlast in je achtertuin?’ luidde zijn vraag. Ik antwoordde dat ik nergens lastvan had, alleen dat de vijver tot de rand toe vol stond. De verklaring voor het wassende water vanmijn buurman was echter gemakkelijk gevonden. In het voorjaar had hij het groen dat hij toen noghad, laten vervangen door tegels. Prachtige tegels, dat wel, maar water lieten ze niet door.Zo’n hoosbui als toen was uitzonderlijk, maar het verschijnsel van heftige buien neemt als gevolg vande klimaatverandering steeds verder toe. Voor de gevolgen van de klimaatverandering kun je je kopin het zand steken. Misschien moet je daarvoor eerst een paar tegels verwijderen. En als je dan tochbezig bent, is het misschien verstandiger niet je kop, maar een prachtige plant in het zand te steken.Doe mee met Operatie Steenbreek. Niks ingewikkelds aan.

Wie weet wat een boomspiegel is mag zijn vinger opsteken. Ik kan het niet goed tellen want de verbinding valt steeds weg, maar ik zie wel dat de meerderheid het niet weet. Tijd voor uitleg. Een boomspiegel is de ruimte rondom de stam van een boom, het liefst zo groot als de kruin van de  boom. Via deze ruimte krijgt de boom water en zuurstof. In grote steden zie je vaak dat deze ruimten worden beplant door de mensen voor wiens deur de boom staat. Ook in Katwijk begint dit al een beetje door te dringen, zoals hier een prachtig voorbeeld in de Voorstraat. Voor een prikkie heb je in een handomdraai een kleurrijk minituintje voor je huis. Nu de hanging baskets worden wegbezuinigd gaan we toch lekker zelf onze buurtjes gezellig maken! Doe het alleen, of nog leuker, met de buren. In de professorenbuurt in Leiden hebben mensen zelfs grotere boomspiegels gevraagd aan de gemeente en gekregen, met kunstwerkjes van tuintjes als gevolg. Niet dat dit perse moet, een paar mooie hortensia’s (foto) geven ook al een heel ander gezicht aan de buurt. Of het doet je niks, of je wordt er blij van, maar er is geen mens die chagrijnig wordt van bloemen, toch? Hoppa, naar de bloemist of het tuincentrum bij u in de buurt, er is altijd wel een leuke aanbieding.

Het is weer zweten geblazen. De thermometer wijst ver boven de 30 graden Celsius aan. Hopelijkkoelt het volgende week weer een beetje af. Nog een geluk dat wij dicht bij zee zitten, voorMaastricht voorspelt Weeronline bijna 40 graden. De zomer moet wel leuk blijven, natuurlijk. Is hetde klimaatcrisis, vragen velen zich af. Ach welnee, zeggen ouderen die al heel wat zomersmeemaakten, vroeger was het ook af en toe zo heet. Dat is ook zo, maar het is een onweerlegbaarfeit dat het klimaat, dus de gemiddelde weersgesteldheid gerekend over langere tijd, een stijgendetemperatuurlijn laat zien. De zomers van nu zijn veel warmer dan die van vroeger. De vraag hoe wehet hoofd en de rest koel kunnen houden dringt zich steeds vaker en nadrukkelijker op. Je kuntuiteraard gewoon een aircoapparaat kopen. Maar dat zijn energieslurpers van jewelste die weliswaarplaatselijk koelte brengen, maar je portemonnee en het milieu geen goed doen. Zo’n ding is eenkortetermijnoplossing, terwijl we eigenlijk zouden moeten kijken naar langetermijnoplossingen. Hetgroener maken van je woonomgeving kan daar iets in betekenen. Oké, een paar stenen verwijderenen plantjes planten laat de temperatuur niet meteen dalen met een paar graden. Maar op groteschaal de verstening van je gemeente tegengaan, biedt zeker perspectief. Uit onderzoek weten wedat wanneer een dorp of stad voor 65 procent bestaat uit groen de temperatuur bijna 2 graden lageris. In een groene gemeente zal het tijdens hittegolven daardoor beter uit te houden zijn. Daarommoeten we niet ophouden met aandringen bij de gemeente Katwijk om de boel groener te maken.Niemand wil in een Katwijk wonen dat bekend staat als ‘Betondorp aan Zee’, zoals ik het laatstiemand hoorde zeggen. Maar het is natuurlijk niet alleen de verantwoordelijkheid van de gemeenteom te werken aan een groene leefomgeving. Dat moeten we samen doen, u en ik, en de gemeente.Gewoon stenen eruit en planten erin. Niks ingewikkelds aan.Hittekaart gemeente Katwijk: rood 1,8-2,0 graden warmer, oranje 1,4-1,8 graden warmer.

Sinds enkele jaren woon ik in Katwijk-Noord, om precies te zijn in ‘Park Rijnsoever’. U weet wel, waarvroeger de atletiekbaan was, op steenworpafstand van Noordwijk. Het is een nieuwbouwwijk, nogniet helemaal af. Als potentiële koper ontving ik indertijd van de makelaar een glimmende brochure.Die liet een art-impression zien van de te bouwen wijk, waarin de kleur groen van bomen, struiken engras overheerste. Het leek meer een soort bos met hier en daar wat rijen huizen. In de kleinelettertjes van de glossy stond weliswaar dat ik geen rechten kon ontlenen aan de meeslependebeschrijvingen en gelikte afbeeldingen, maar als een wijk “park” genoemd wordt, wekt dat tochbepaalde verwachtingen. Inmiddels, nu driekwart van de huizen is gebouwd, ben ik een illusie armer.Oké, er staan boompjes en struikjes en er is heul veul gras. Daar zou de gemeente best wat meer vankunnen maken. Maar ook mijn buurtbewoners laten het afweten. Ze omarmen massaal de tegel. Wateen gemiste kans!Uit diverse onderzoeken weten we dat groen en natuur in woonwijken bewoners plezier envoldoening schenken. Sterker nog, mensen voelen zich er gezond bij. Wie wil daar nu niet aanbijdragen? Maar ik hou niet van tuinieren hoor ik sommigen denken. Sinds wanneer is een tegelverwijderen om er een plant neer te zetten tuinieren? Nou dan. Doe mee met Operatie Steenbreek.Niks ingewikkelds aan.

Het nieuwe zwembad (19 miljoen) is in de afrondende fase. Het gebouw zelf zal zeker niet in aanmerking komen voor de jaarlijkse  RAP architectuurprijs van de regio (al eerder werd dit gebouw door een collegacolumnist in deze krant vergeleken met een vrieshuis), maar ik wachtte in spanning de laatste fase af. Het beloofde duinlandschap om het gebouw. Ik wandel graag door de duinen, pluk elk jaar braam, kortom, prachtig idee. Bij het zien van het eerste groen rond het zwembad geloofde ik mijn ogen niet: twee heuvels van plastic gras met bovenop een glijbaantje. Waarom deze keuze voor kunstgras was mijn vraag aan de ambtenaar. Antwoord: Europese regelgeving. Bij een valhoogte vanaf 1.60 is plastic gras verplicht. Dat klopte, bleek na wat gegoogle, maar... het mocht ook een bodem van houtsnippers zijn en waarom geen glijbaan van 1.50 gekozen? Na verder rondvragen bleken vooral de onderhoudskosten de keuze voor plastic groen te hebben bepaald. Maar kinderen horen op gras te spelen! Geen strak gazon maar gewoon sterk, bobbelig boeren weidegras met paardebloemen. Rond de glijbaan een laag houtsnippers of desnoods wat rubber tegels en klaar.

Afrikaantjes tegen de mieren

Daaristiedan! De eerste column van Operatie Steenbreek Katwijk. Deze eerste gaan we besteden aan wat uitleg over OS , zoals: