Dat gedoe met dat klimaat, hoor je sommige mensen zeggen, dat zal toch zeker wel loslopen? Dat
het een beetje warmer wordt, is lekker toch? En wat kan ons, Katwijkers, nu gebeuren achter onze
dijk in duin? Het zal mijn tijd wel uit duren. De overheid wil ons alleen maar op kosten jagen. Ach, u
kent ze wel, de mensen die in hun ontkenningsbubbel blijven hangen. Ze leven in het hier en nu en
willen dat de boel de boel blijft. Gewoon 130 blijven rijden op de snelweg, niks van het gas af (want
wie gaat dat betalen), en voor €35 met het vliegtuig naar Londen om te shoppen. Maar de boel blijft
de boel niet, dat is nu juist het punt. In deze tijden moet je verder durven kijken dan je neus lang is
en in actie komen.
O, niet dat ikzelf nou zo’n heilig boontje ben, ik ga mezelf niet op de borst kloppen. Het enige wat ik
doe en altijd al gedaan heb, is afwegingen maken voor het milieu. Het milieu is namelijk niet iets wat
mij alleen aangaat, maar ook mijn medemens, dichtbij en ver, en, als het over de toekomst gaat, ook
mijn kinderen en alle generaties na mij. Die het ook met deze planeet moeten doen, omdat er
namelijk geen andere is.
Iets voor het milieu doen hoeft niet perse groots en meeslepend te zijn. Iedereen kan meedenken en
meedoen. Je afval scheiden, de fiets pakken en de auto laten staan, biologisch eten, minder vlees
eten, zonnepanelen op het dak leggen, plastic rapen op het strand, kraanwater drinken in plaats van
flessenwater of natuurlijk je versteende “tuin” openbreken en plantjes planten. Er zijn echt geen
excuses om lijdzaam met de armen over elkaar toe te blijven kijken.
Deze week houdt de VN een klimaattop in New York. Er wordt daar door bijna alle landen van de
wereld nagedacht over oplossingen voor de wereldwijde klimaatcrisis. Naast de gewone top is er een
jongerentop. Het is heel belangrijk dat dat gebeurt. Wat de uitkomsten ook zullen zijn, we moeten
aan de bak. Voor onszelf en de generaties na ons.