Het nieuwe zwembad (19 miljoen) is in de afrondende fase. Het gebouw zelf zal zeker niet in aanmerking komen voor de jaarlijkse RAP architectuurprijs van de regio (al eerder werd dit gebouw door een collegacolumnist in deze krant vergeleken met een vrieshuis), maar ik wachtte in spanning de laatste fase af. Het beloofde duinlandschap om het gebouw. Ik wandel graag door de duinen, pluk elk jaar braam, kortom, prachtig idee. Bij het zien van het eerste groen rond het zwembad geloofde ik mijn ogen niet: twee heuvels van plastic gras met bovenop een glijbaantje. Waarom deze keuze voor kunstgras was mijn vraag aan de ambtenaar. Antwoord: Europese regelgeving. Bij een valhoogte vanaf 1.60 is plastic gras verplicht. Dat klopte, bleek na wat gegoogle, maar... het mocht ook een bodem van houtsnippers zijn en waarom geen glijbaan van 1.50 gekozen? Na verder rondvragen bleken vooral de onderhoudskosten de keuze voor plastic groen te hebben bepaald. Maar kinderen horen op gras te spelen! Geen strak gazon maar gewoon sterk, bobbelig boeren weidegras met paardebloemen. Rond de glijbaan een laag houtsnippers of desnoods wat rubber tegels en klaar.
Ook in de nieuwe havenwijk ligt zo’n zielloos plastic speeltuintje en van het omringende groen word je daar ook niet vrolijk.
Klaprozen
Gelukkig maak ik ook heel veel vrolijke dingen mee. Zoals een berichtje in de mailbox van operatiesteenbreekkatwijk@gmail.com. Een enthousiaste mevrouw die haar tel.nr. achterliet en een foto met een tuin vol met klaprozen. Ik bel de volgende dag. Het bleek een dame van 79 te zijn. Zij was erg enthousiast over ons Steenbreek initiatief. Had zelf altijd een grote tuin verzorgd maar had daar vanwege de leeftijd helaas geen kracht meer voor. Bloemen zaaien kon ze nog wel en dat was te zien. Wat een pracht! En wat een weldaad voor bijen, vlinders, torren, pissebedden, wormen etc. en onze ogen en longen.