Het is fijn om te horen dat de columns van Steenbreek Katwijk gelezen worden. Zo af en toe word ik
aangesproken door schuldbewuste plaatsgenoten die schoorvoetend bekennen nog teveel in hun
eigenhandig gecreëerde stenen tijdperk te leven. Die wel graag zouden willen ‘steenbreken’, maar
nog even een drempeltje over moeten om echt tot actie over te gaan. Neem nu mijn oud-collega
Karel. Pensionado, genietend van het leven, maar niet bepaald het prototype tuinier. Diep in zijn hart weet hij dat hij gewoon wat steentjes moet gaan lichten. Hij is opa, dus hij denkt ook na over de toekomst van zijn kleinkinderen. En alles wat je kunt doen om een steentje (what ‘s in a word) bij te dragen aan een beter milieu is aan hem besteed. Of neem nu Carolien, moeder van twee jonge
kinderen die met droge ogen durft te beweren dat ze nog nooit iets wezenlijks heeft bijgedragen aan een groenere omgeving (haar woorden). Maar nu eindelijk zoiets heeft van ‘tja, waarom ook eigenlijk niet?’ Zij heeft, houd u vast, onlangs een bollenpakket gekocht bij een tuinbedrijf. Die bollen - tulpen - moeten nog de grond in, maar dat staat komend weekend in de planning. Of wat dacht u van Jan van der Plas? Ik ken hem al jaren, u misschien ook. Hij overweegt, serieus, voor Kerst een boom met een kluit te kopen. ‘En daarna zet ik ‘m in mijn tuin. Heb ik er een jaar lang plezier van en volgend jaar een gratis kerstboom!’ Goed bezig, Jan. En goed voorbeeld doet goed volgen. En u, lezer, wat is uw steenbreekplan? Misschien kunt u het nog opnemen in het lijstje met goede voornemens voor 2020. Succes!